کاهش نرخ باروری در ایران و پیامدهای آن، موضوعی است که این روزها توجه بسیاری از کارشناسان را به خود جلب کرده است. شهلا کاظمی‌پور، متخصص جمعیت‌شناسی، با اشاره به روند نزولی و شتاب‌گرفته‌ی کاهش باروری، به افزایش مرگ و میر ناشی از افزایش سن جمعیت اشاره می‌کند و پیش‌بینی می‌کند که تا سال ۱۴۲۰ رشد جمعیت به صفر برسد و پس از آن، شاهد رشد منفی جمعیت باشیم. این امر به کاهش سهم جمعیت فعال و افزایش سهم سالمندان در جامعه منجر می‌شود.
به گفته‌ی کاظمی‌پور، برای مقابله با این روند، باید سیاست‌گذاری‌های گسترده‌ای در زمینه افزایش نرخ باروری صورت گیرد. این سیاست‌ها نیازمند برنامه‌ریزی‌های دقیق و بلندمدت هستند. وی با تاکید بر افزایش چند برابری جمعیت سالمند در آینده نزدیک، بر لزوم برنامه‌ریزی برای تامین نیازهای بهداشتی، رفاهی و زیرساختی این قشر از جامعه تاکید می‌کند.
اجرای قوانین حمایتی، با چالش‌های جدی از جمله کمبود بودجه مواجه است. کاظمی‌پور با اشاره به قانون جوانی جمعیت، به بار مالی بالای مشوق‌های ازدواج و فرزندآوری اشاره می‌کند و اجرای کامل این قانون را با مشکل مواجه می‌داند. هرچند این قانون در ظاهر مطلوب به نظر می‌رسد، اما بدون تامین منابع مالی کافی، نمی‌توان انتظار افزایش قابل توجه نرخ باروری را داشت. لذا علاوه بر حمایت‌های مالی، باید به اقدامات فرهنگی و آگاهی‌بخشی بلندمدت برای کاهش نگرانی‌های خانواده‌ها در خصوص فرزندآوری نیز توجه شود.
