در دل دشت‌ها و تالاب‌های ایران، یک حرکت بزرگ برای تحول در کشاورزی با هدف تحقق پایداری در حال شکل‌گیری است. تلاش‌های گسترده‌ای برای استقرار کشاورزی پایدار در ۲۵۴ روستا در سه حوزه آبخیز مهم کشور به ثمر نشسته است.
اهمیت پیوند کشاورزی و زیست‌بوم‌های تالابی
این رویکرد پایدار به دنبال حل معضل رقابت بر سر منابع آب میان بخش کشاورزی و زیست‌بوم‌های حیاتی تالابی است. دریاچه ارومیه و تالاب‌های بختگان و شادگان، هر یک داستانی منحصر به فرد دارند که نیازمند راهکارهای خاص خود برای حفظ تعادل اکولوژیکی هستند.
همکاری‌های بین‌المللی و محلی برای تغییر
از سال ۱۳۹۳، با حمایت مالی دولت ژاپن و با همکاری وزارت جهاد کشاورزی ایران، برنامه‌ای جامع برای استقرار کشاورزی پایدار در این مناطق راه‌اندازی شد. این پروژه در ابتدا در استان‌های آذربایجان غربی و شرقی آغاز و سپس به استان‌های خوزستان و فارس گسترش یافت.
مراحل پیاده‌سازی
این برنامه شامل ورود به جامعه محلی، ساختن پل‌های اعتماد میان مردم و طراحان پروژه، تدوین نقشه راهی برای اجرای تکنیک‌های کشاورزی پایدار و ارزیابی دوره‌ای نتایج به دست آمده است. هدف از این تلاش‌ها، الگوسازی برای استفاده بهینه و هوشمندانه از منابع آب و خاک و حفاظت از زیست‌بوم‌های تالابی بوده است.
۲۵۴ روستا در این پروژه مشارکت داشته‌اند و نتایج قابل توجهی به دست آمده است؛ از جمله کاهش ۲۷ درصدی مصرف آب آبیاری و بهبود بهره‌وری آب در مزارع و باغ‌های آزمایشی.
دستاوردهای قابل توجه
نتایج این تلاش‌ها شامل کاهش ۲۵ درصدی تولید گاز دی‌اکسید کربن و بهبود قابل توجه بهره‌وری آب در مزارع و باغ‌ها است که نشان‌دهنده موفقیت این رویکرد در حفاظت از منابع طبیعی و حمایت از زیست‌بوم‌های آسیب‌پذیر می‌باشد.
این پروژه، که با مشارکت جوامع محلی و همکاری شرکت‌های ملی و محلی پیش رفته، نمونه‌ای برجسته از امکان تغییر در عرصه کشاورزی ایران به سمت پایداری است. این تجربه می‌تواند الهام‌بخش سایر مناطق کشور و حتی فراتر از آن باشد تا با اتخاذ رویکردهای مشابه، به سمت یک آینده پایدارتر گام بردارند.
اخبار روز را در مجله خبری تحلیلی تدبیرگران دنبال کنید
