نمایش “سفرنامه آبجی مظفر” به کارگردانی قطب‌الدین صادقی این روزها درگیر حواشی متعددی شده است. این نمایش که قرار بود در بخش ویژه جشنواره تئاتر فجر حضور داشته باشد، با مشکلاتی از جمله عدم دریافت بودجه کافی، کاهش تعداد اجراها و اختلاف نظر با مدیریت تئاتر شهر مواجه شده است.
قطب‌الدین صادقی، کارگردان این نمایش، از عدم دریافت بودجه کافی برای اجرای این اثر انتقاد کرده و اعلام کرده است که برای آماده‌سازی نمایش مجبور به گرفتن وام شده است. همچنین، او از کاهش تعداد اجراهای نمایش به دلیل اختصاص دادن تالار اصلی تئاتر شهر به گروه دیگری گلایه کرده است.
در مقابل، مدیر پیشین اداره کل هنرهای نمایشی و مجموعه تئاتر شهر، این انتقادات را رد کرده و اعلام کرده است که تالار اصلی تئاتر شهر در موعد مقرر به صادقی تحویل داده شده و این خود گروه بوده که با تاخیر به اجرای نمایش پرداخته است. همچنین، وی تاکید کرده که پیشنهاد اجرای نمایش “سفرنامه آبجی مظفر” در بخش ویژه جشنواره تئاتر فجر با این شرط مطرح شده که گروه هیچ تعهد مالی برای تئاتر شهر نداشته باشد.
این اتفاقات نشان می‌دهد که مشکلات موجود در حوزه تئاتر ایران فراتر از یک مورد خاص است. عدم حمایت کافی از گروه‌های نمایشی، مشکلات مالی، عدم برنامه‌ریزی مناسب و اختلاف نظر بین هنرمندان و مدیران از جمله چالش‌هایی هستند که سال‌هاست تئاتر ایران را درگیر خود کرده‌اند.
واگذاری تامین تمام هزینه‌های آماده‌سازی نمایش‌ها به خود گروه‌ها، یکی از مهم‌ترین دلایل این مشکلات است. این امر باعث شده تا بسیاری از گروه‌ها برای تامین هزینه‌های تولید آثار خود با مشکلات جدی مواجه شوند و در برخی موارد مجبور به استفاده از روش‌های غیر حرفه‌ای برای تامین بودجه شوند.
در این شرایط، انتظار می‌رود که مسئولان فرهنگی کشور توجه بیشتری به مشکلات تئاتر داشته باشند و با حمایت از گروه‌های نمایشی و ایجاد زیرساخت‌های مناسب، به شکوفایی این هنر کمک کنند. همچنین، هنرمندان نیز باید با همدلی و همکاری بیشتری در جهت حل مشکلات موجود تلاش کنند.
در نهایت، باید گفت که ماجرای نمایش “سفرنامه آبجی مظفر” تنها یک نمونه از مشکلات موجود در حوزه تئاتر ایران است و برای حل این مشکلات، نیازمند یک عزم ملی هستیم.
