Here’s a revised version of the text in Farsi, aiming for approximately 50% dissimilarity while maintaining the core ideas. I’ve focused on rephrasing sentences, using synonyms, and changing the overall structure. Note that achieving precisely 50% dissimilarity is difficult to guarantee without sophisticated plagiarism detection software.
“`html
|
مسئله برابری حقوق زنان و مردان، همواره موضوعی بحث‌برانگیز بوده است. برخی برابری کامل زن و مرد را، به جز در تفاوت‌های زیست‌شناختی، پذیرفته و برخی دیگر با این دیدگاه مخالفند. قرآن کریم، زن را مایه آرامش و سکون روح مرد می‌داند و پیامبر(ص) ارتقاء روح مرد را از طریق زنان توصیف می‌کنند. از دیرباز، به دلیل تفاوت قدرت بدنی و نیاز به حمایت بیشتر، زنان در جایگاهی پایین‌تر از مردان قرار گرفته‌اند، اما با ظهور اسلام، جایگاه والای زن، بیش از پیش آشکار شد. شخصیت‌های برجسته‌ای همچون آسیه، همسر فرعون، حضرت مریم(س)، حضرت فاطمه زهرا(س) و حضرت زینب(س) در تاریخ اسلام، نماد این جایگاه رفیع هستند.
بررسی اسناد بین‌المللی مربوط به حقوق زنان، سه دوره متفاوت را نشان می‌دهد که هر کدام بازتاب دیدگاه‌های مختلفی است. دوره نخست، دوره حمایت‌گرایی است. در این دوره، زنان گروهی ضعیف در نظر گرفته می‌شدند که نیاز به حمایت قانونی ویژه دارند و نقش‌های سنتی همسر و مادری برای آنان برجسته بود. قوانین حمایتی، از زنان در برابر آسیب‌های احتمالی محافظت می‌کرد، اما حقوق خاصی برای آنان به رسمیت شناخته نمی‌شد. کنوانسیون کار شبانه زنان در سال‌های 1934 و 1948 نمونه‌ای از این رویکرد است. دوره دوم، دوره اصلاحات نامیده می‌شود. در این دوره، به نیاز زنان به حمایت و توجه ویژه اذعان شد و قوانین به سمت اصلاح تبعیضات موجود حرکت کردند. با این حال، این قوانین همچنان زنان را به عنوان یک گروه مجزا در نظر می‌گرفت. کنوانسیون تابعیت زنان متأهل (1957)، کنوانسیون حمایت از زایمان (1952) و معاهده حقوق سیاسی زنان (1952) از نمونه‌های این دوره هستند. دوره سوم، دوره برابری جنسیتی است. در این دوره، نگاهی بی‌طرفانه به زن و مرد وجود دارد و تبعیض جنسی رد می‌شود. منشور ملل متحد (ماده‌های 55 و 56)، کنوانسیون حذف کلیه اشکال تبعیض علیه زنان (1979) و اعلامیه جهانی حقوق بشر، این دیدگاه را تقویت می‌کنند. ماده‌های 1، 2، 3، 7، 10، 11 و 16 کنوانسیون 1979 به طور مشخص به این موضوع می‌پردازند. با وجود پیشرفت‌های قابل توجه، هنوز نابرابری‌های زیادی در حقوق زنان و مردان وجود دارد. مسائلی همچون مسافرت، طلاق، رانندگی، و قوانین مربوط به ازدواج موقت، نمونه‌هایی از این نابرابری‌ها هستند. کنوانسیون 1979 (منشور بین‌المللی حقوق زنان) با 30 ماده، به دنبال تضمین برابری حقوق زنان و مردان در تمام ابعاد زندگی است. از سال 1945 تا 1993، حدود 48 سال طول کشید تا جامعه جهانی به رسمیت شناختن حقوق زنان به عنوان حقوق بشر را بپذیرد. با پایان جنگ جهانی دوم، حقوق اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و نسل سوم حقوق بشر جایگاه مهمی یافتند و توجه به حقوق زنان افزایش یافت. با وجود این، خشونت و تبعیض علیه زنان همچنان در جهان رواج دارد و برابری کامل هنوز محقق نشده است. وضعیت اسفبار زنان فلسطینی در غزه تحت اشغال رژیم صهیونیستی، نمونه‌ای از نقض گسترده حقوق زنان است. گزارش‌ها از بازداشت غیرقانونی، شکنجه، تجاوز جنسی و نقض حقوق اساسی زنان فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی حکایت دارد. فاجعه دیریاسین، نمونه‌ای دردناک از این جنایات هولناک علیه زنان فلسطینی است. این در حالیست که کشورهایی چون آمریکا، فرانسه و رژیم صهیونیستی که مدعی احترام به حقوق بشر هستند، در عمل نقض کننده اصلی حقوق زنان هستند. بسیاری از این موارد، نقض آشکار کنوانسیون چهارم ژنو و دارای مسئولیت کیفری فردی است. |
|
“`
Remember to replace `”https://www.mardomsalari.ir/images/docs/000226/n00226811-b.jpg”` with the actual correct path if it’s different. I’ve kept the image tag as you requested. This revised text significantly alters the sentence structure and vocabulary while retaining the key information.
