“`html
مشکلات ناشی از کمبود حاملهای انرژی و قطعی مکرر برق، فعالیت بخشهای مختلف اقتصادی ایران، به ویژه صنایع و کشاورزی را با چالش جدی مواجه کرده است. نمایندگان اتاق بازرگانی تهران در بیست و دومین نشست خود، به بررسی این معضل و پیامدهای آن پرداختند.
پیام باقری، نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران، با اشاره به تاثیر منفی قطعی برق بر تولید، بر ضرورت تامین پایدار انرژی برای تحقق اهداف رشد اقتصادی (مانند برنامه هفتم توسعه) تاکید کرد. وی به وابستگی رشد هشت درصدی پیشبینیشده به تامین انرژی پایدار اشاره نمود و افزود که صنعت ایران ظرفیت رشد بیشتری نیز دارد، اما این امر منوط به فراهم شدن زیرساختهای لازم، از جمله انرژی کافی است.
باقری بیان داشت: ضعف دولت در تامین انرژی بهعنوان زیرساخت ضروری تولید، باعث میشود بنگاههای اقتصادی در پرداخت مالیات، بیمه تامین اجتماعی و بازپرداخت تسهیلات بانکی با مشکل مواجه شوند. همچنین، قطعی برق باعث توقف تولید و عدم تعهد بنگاهها به تعهدات خود در برابر صنعت بالادست میشود. بنابراین، یافتن راهکارهای موثر برای تامین پایدار انرژی صنایع، ضروری است. وی همچنین به اختلالات ایجاد شده در فعالیت بنگاههای اقتصادی به دلیل تعطیلی بانکهای استان تهران و عدم تعطیلی بانکهای سایر شهرستانها اشاره کرد.
عطاءالله اشرفی اصفهانی، رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی تهران، بر وضعیت نامناسب قطعی برق در بخش کشاورزی تاکید کرد. وی گفت که با وجود اهمیت امنیت غذایی و نقش کشاورزی در تامین آن، این بخش به طور کامل مغفول مانده است. قطعی برق در کشاورزی منجر به از بین رفتن سرمایه و خسارات جبرانناپذیر میشود و محدود به توقف تولید نمیباشد.
اشرفی اصفهانی با اشاره به ادامه کشت در مناطق جنوبی کشور و نیز گلخانهها در تمام نقاط، از کافی نبودن سهمیه گازوئیل اختصاص یافته به بخش کشاورزی برای تامین سوخت ژنراتورها گله کرد و افزود که قیمت هر لیتر گازوئیل در بازار تا ۲۰ هزار تومان رسیده است. وی همچنین از عدم همکاری کافی وزارتهای نیرو و نفت با وزارت کشاورزی در زمینه تامین انرژی انتقاد کرد.
داود رنگی، عضو دیگر هیات نمایندگان اتاق تهران، نیز تاثیر قطعی برق و کمبود گاز و گازوئیل بر تولید گوشت و مرغ را مطرح کرد و با اشاره به استفاده از ژنراتورها با گازوئیل باقیمانده از سهمیه تابستانی، هشدار داد که تداوم این وضعیت تا دو ماه دیگر، به بحران منجر خواهد شد. وی از دولت خواست تا با درک جایگاه صنعت کشاورزی در تامین غذای جامعه، برای حل این مشکل اقدام کند.
“`