مرضیه جعفری، سرمربی جدید تیم ملی فوتبال زنان ایران، در نخستین اظهارات خود پس از پذیرش این مسئولیت خطیر، با تأکید بر اصول کاری خود گفت: “در تیم من، هیچ بازیکنی از امتیاز ویژه‌ای برخوردار نخواهد بود و عدالت، سرلوحه کارم قرار دارد.”
تیم ملی فوتبال زنان ایران خود را برای حضور در مسابقات مقدماتی جام ملت‌های آسیا که در تیرماه برگزار خواهد شد، آماده می‌کند. فدراسیون فوتبال به تازگی جعفری را به عنوان جانشین مریم آزمون بر روی نیمکت این تیم منصوب کرده است. در همین راستا، گفت‌وگویی با مرضیه جعفری انجام شده که در آن به مسائل مختلفی از جمله چالش‌های پیش رو، موضوع غیبت برخی بازیکنان در اردوهای ملی و شائبه‌های مربوط به باندبازی در فوتبال زنان پرداخته شده است.
– چه عواملی باعث شد تا هدایت تیم ملی فوتبال زنان را بپذیرید؟
اعتماد فدراسیون فوتبال به من انگیزه داد تا در این شرایط دشوار کنار تیم ملی باشم. بازیکنان ما پس از پایان لیگ، از اسفندماه در استراحت به سر می‌برند و آمادگی بدنی لازم را برای مسابقات پیش رو ندارند. با توجه به زمان محدود یک ماه و نیمه تا آغاز رقابت‌ها، کار بسیار سختی پیش رو داریم. با این حال، تمام تلاش خود را به کار خواهیم بست. در صحبت‌هایی که با فدراسیون داشتیم، بر این نکته تأکید کردیم که ارتقای سطح فوتبال زنان ایران نیازمند یک فرآیند تدریجی و زمان‌بر است. هدف ما نباید صرفاً کسب نتیجه در این دوره از مسابقات باشد، بلکه باید با یک برنامه‌ریزی بلندمدت، زمینه را برای پیشرفت مستمر تیم ملی و دستیابی به اهداف تعیین شده فراهم کنیم. با وجود چالش‌های موجود، معتقدم که با تکیه بر پتانسیل بالای بازیکنانمان، می‌توانیم در بلندمدت به موفقیت‌های چشمگیری دست یابیم.
– اصلی‌ترین چالش تیم ملی زنان در حال حاضر چیست؟
بدون شک، عدم آمادگی بدنی بازیکنان، که ناشی از استراحت طولانی مدت پس از لیگ است، بزرگترین مانع پیش روی ما در حال حاضر محسوب می‌شود. تلاش برای رساندن بازیکنان به سطح آمادگی مطلوب در این زمان کوتاه، اولویت اصلی کادر فنی است.
– در سال‌های اخیر شاهد بوده‌ایم که برخی بازیکنان به دلیل اختلاف با سرمربیان وقت، از حضور در تیم ملی امتناع کرده‌اند، اما با تغییر کادر فنی به تیم ملحق شده یا از آن کناره‌گیری کرده‌اند. رویکرد شما در مواجهه با این مسئله چگونه خواهد بود؟
به نظر من، این رفتار از سوی یک فوتبالیست حرفه‌ای پذیرفتنی نیست. تیم ملی، خانه همه ماست و وظیفه داریم تمام توان خود را برای سربلندی آن به کار گیریم. موضع‌گیری منفی یک بازیکن نسبت به تیم ملی، رفتاری غیرحرفه‌ای است. من برای تمام همکارانم در عرصه مربیگری احترام قائلم و می‌دانم که آن‌ها دیدگاه‌های حرفه‌ای دارند و چنین رفتارهایی را به شاگردان خود آموزش نمی‌دهند. به عنوان سرمربی، چه در سطح باشگاهی و چه ملی، به هیچ بازیکنی باج نخواهم داد. هر بازیکنی که واقعاً دلسوز تیم ملی باشد و بتواند با تمام وجود در کنار تیم باشد، درهای تیم ملی به روی او باز است. در غیر این صورت، عدم حضور آن بازیکن هیچ اهمیتی برای من ندارد و به نظر من، چنین بازیکنی غیرحرفه‌ای است و حتی شایسته عنوان بازیکن نیست.
– آیا به وجود باندبازی در فوتبال زنان ایران اعتقاد دارید؟
در دوران حضورم در باشگاه خاتون، هرگز چنین رویکردی نداشتم و همواره شایستگی بازیکنان، ملاک انتخابم بوده است. در تیم ملی نیز، بازیکنان خاتون با بازیکنان سایر تیم‌ها هیچ تفاوتی برای من ندارند. تنها بازیکنی در تیم ملی جای خواهد داشت که از نظر فنی و شایستگی، بهترین باشد. عدالت، اصل اساسی و غیرقابل تغییر در کار من است. البته، این موضوع به دیدگاه شخصی هر مربی نیز بستگی دارد؛ ممکن است من سبک بازی یک بازیکن را ترجیح دهم و مربی دیگر، سبک بازی بازیکنی متفاوت را بپسندد. این تفاوت در سلیقه، امری طبیعی در فوتبال است.
– آیا فدراسیون فوتبال بودجه و امکانات لازم را برای آماده‌سازی تیم در اختیار شما قرار داده است؟
من از فدراسیون فوتبال درخواست برگزاری اردوهای آماده‌سازی و چند دیدار دوستانه بین‌المللی را داشته‌ام و امیدوارم که این درخواست‌ها مورد موافقت قرار گیرد. این امکانات نقش بسزایی در آماده‌سازی تیم ایفا خواهند کرد. با توجه به زمان محدود تا مسابقات مقدماتی جام ملت‌های آسیا و شرایطی که در آن هدایت تیم ملی را بر عهده گرفته‌ام، کار دشواری پیش رو داریم، اما امیدوارم با حمایت فدراسیون و تلاش بازیکنان، بتوانیم رفته رفته شرایط را بهبود بخشیم.
– تیم ملی فوتبال زنان ایران در مصاف با تیم‌های قدرتمند دفاعی، اغلب به ضدحمله‌ها چشم دوخته است. به نظر شما چگونه می‌توان تاکتیک‌های تهاجمی بهتری را در پیش گرفت؟
تجربه بازی در دیدارهای دوستانه متعدد و تورنمنت‌های بین‌المللی، نقش کلیدی در افزایش خودباوری و کسب تجربه لازم برای بازیکنان دارد. در دوران مربیگری‌ام در تیم خاتون، در برخی از بازی‌های خارج از خانه با آرایش سه دفاعه به میدان می‌رفتیم. معتقدم که بازیکنان ما باید به خودباوری و تجربه کافی برسند تا بر ترس از بازی تهاجمی غلبه کنند و از رویکرد صرفاً دفاعی فاصله بگیرند. این امر مستلزم برگزاری بازی‌های دوستانه و تورنمنت‌های بین‌المللی بیشتری است تا بازیکنان در شرایط مختلف به میدان بروند و اعتماد به نفس لازم را کسب کنند.
– آیا نظارتی بر عملکرد رده‌های پایه فوتبال زنان نیز دارید؟
من ارتباط نزدیکی با خانم نیلوفر اردلان، سرمربی تیم ملی زیر ۲۰ سال، دارم و به طور مرتب با ایشان در ارتباط هستم. بازیکنان بااستعدادی در اردوی این تیم حضور دارند که قطعاً آن‌ها را زیر نظر خواهم داشت، هرچند که در حال حاضر در اردوی تیم بزرگسالان نیستند. احتمالاً در آینده نزدیک یک دیدار دوستانه بین دو تیم برگزار خواهیم کرد. این تعاملات می‌تواند کمک شایانی به پیشرفت فوتبال زنان کند، زیرا ما باید در یک راستا حرکت کنیم و با هم‌افزایی، زمینه را برای رشد این رشته ورزشی فراهم آوریم.
– به نظر شما، آیا مربیان فوتبال زنان ایران برای ارتقای دانش فنی خود به حضور مدرسان خارجی نیاز دارند؟
بدون شک، به روز رسانی دانش فنی برای تمامی مربیان ضروری است. برگزاری کلاس‌های دانش‌افزایی و فرصت حضور در کنار مربیان با تجربه بین‌المللی می‌تواند نقش بسزایی در ارتقای سطح مربیگری در کشور داشته باشد و به تبادل تجربیات و آشنایی با آخرین متدهای تمرینی و تاکتیکی کمک کند.
– شما به عنوان پرافتخارترین سرمربی ایرانی در بخش فوتبال زنان شناخته می‌شوید و با تیم خاتون بم تاریخ‌سازی کرده‌اید. آیا فکر می‌کنید این موفقیت با تیم ملی نیز تکرار شود؟
تمام تلاشم کمک به ارتقای سطح فوتبال زنان ایران است. انتظار معجزه در یک بازه زمانی یک ماهه، غیرمنطقی است، اما تمام توان خود را به کار خواهم بست تا با همکاری مسئولان و همکارانم، گام‌های مؤثری در جهت پیشرفت این رشته برداریم. در تیم خاتون، هدفم ارتقای سطح فوتبال باشگاهی بود و خدا را شکر، با تلاش و همدلی بازیکنان و کادر فنی، به این مهم دست یافتیم. البته این فرآیند زمان‌بر بود. بازیکنان خاتون عملکرد فوق‌العاده‌ای داشتند و شرایط تمرینی مناسب نیز به ما در دستیابی به اهدافمان کمک کرد. امیدوارم با تلاش و برنامه‌ریزی، بتوانیم در تیم ملی نیز به موفقیت‌های ارزشمندی دست یابیم و زمینه را برای رشد و شکوفایی هرچه بیشتر فوتبال زنان در کشور فراهم کنیم.